Ik ben ondernemer. Creatief, vol ideeën, altijd bezig met de toekomst. Nieuwe plannen, kansen zien, verder denken. Maar ergens onderweg raakte ik iets kwijt.
Mijn bedrijf groeide, dat was het probleem niet. Er kwam werk binnen, klanten waren tevreden, het team was prettig. En toch liep het niet. Niet zoals ik wilde. Niet zoals ik het voor me zag. Dingen glipten door mijn vingers. Er werd niet gedaan wat ik had bedacht. Afspraken werden verplaatst, doelen verschoven. Dus greep ik in.
De controle nemen en verliezen
Ik nam de planning over. Alles. Elke taak, elk overleg, elk project. Ik regelde het wel. Ging ’s avonds nog even zitten. Maakte schema’s. Deed mails, draaide aan knoppen. En elke keer dacht ik: als ik dit nou even oplos, dan komt het goed. Dan komt er ruimte. Maar die ruimte kwam niet. Wat er wél kwam: frustratie. Vermoeidheid. Het gevoel dat ik de enige was die het overzicht hield. En ergens klopte dat ook. Want ik dééd ook alles alleen.
De afstand die ik zelf creëerde “ Ik had ze niet meegenomen”
Waarom dachten ze niet mee? Waarom zagen zij het niet? Tot ik me afvroeg: hadden ze überhaupt wél de kans gekregen? Had ik ze meegenomen in mijn ideeën, of alleen de uitvoering opgelegd? Ik realiseerde me dat mijn planning wel bij mij paste, maar niet bij de werkvloer. Ik maakte plannen en schema’s die perfect leken op papier, maar die losstonden van de praktijk. Er was geen verbinding meer tussen mij en het team.
Ergens diep vanbinnen wist ik het al langer. Dat het niet werkte. Dat ik niet alles kon blijven controleren. Maar de angst om los te laten was groter dan ik dacht. Wat als het dan helemaal mis zou gaan? Wat als ik de grip verloor?
De stap die alles veranderde
Toen heb ik iets gedaan wat voor mij misschien wel het moeilijkste was: onder ogen komen wat er nu werkelijk niet goed ging in mijn bedrijf. Ik deed eerst de Planscan op de site van De Planspecialist en kwam erachter waar het misging. Daarna heb ik contact opgenomen met Bernadeth. Dat werd een heel fijn en open gesprek. Ik schreef me in voor Plannen voor volwassenen en ben gestart met het trainingstraject.
Van alleen doen naar samen dragen
Het was niet makkelijk, maar stap voor stap heb ik leren loslaten. Ik leerde luisteren. Eerlijk gezegd: opnieuw leren ondernemen. Niet alleen denken voor mijn bedrijf, maar denken met mijn bedrijf. Wat speelt er? Wat moet er gebeuren? Wat werkt? En ook: wat niet?
Nu is de planning geen eenmansactie meer. Het is iets van ons samen. Er is nog steeds structuur. Er zijn doelen. Maar er is ook ademruimte. Vertrouwen. En vooral: een team dat meedenkt, omdat ze zich gehoord voelen.
Plannen geeft ruimte
Plannen geeft nog steeds controle. Maar nu niet meer over alles. Alleen over wat van mij is. De rest? Doen we samen.
